انواع مختلفی از قیر نانو با خواص، مشخصات و کاربرد های متفاوت بر اساس نیاز صنعت مصرف کننده موجود است. مشخصات قیر همچنین تغییرات ایمنی، حلالیت، خواص فیزیکی و دوام را نشان می دهد.
برای درک عملکرد قیر در زمان خدمت، طراحی خواص فیزیکی مواد بسیار ضروری است. روش های تست استاندارد برای درجه بندی قیر انجام می شود.
قیر درجه نفوذ، قیر پالایشگاهی است که در ویسکوزیته های مختلف تولید می شود. آزمایش نفوذ برای مشخص کردن قیر بر اساس سختی انجام می شود.
بنابراین نام قیر نفوذی را دارد. گریدهای نفوذ قیر از 15 تا 450 برای قیر جاده ای متغیر است. اما متداول ترین محدوده مورد استفاده 25 تا 200 است.
این با کنترل آزمایش انجام شده یعنی فرآیند تقطیر به دست می آید. کنترل جزئی شار دادن قیر باقیمانده با روغن ها می تواند به سختی مورد نیاز کمک کند.
BS EN 1426 و BS EN 1427 مقادیر نقطه نفوذ و نرم شدن را برای درجه های مربوطه از جدول 1 ارائه می دهد.
این به شناسایی یکنواختی و سختی عیار قیر کمک می کند.
نمرات با مقادیر نفوذ نشان داده می شوند، به عنوان مثال، 40/60 به عنوان مقدار نفوذ 10 ± 50. BS EN 13303 همچنین اندازه گیری تلفات در گرما را با محدودیت های مربوطه برای تمام گریدهای نفوذ قیر ارائه می دهد.
این اقدام برای اطمینان از عدم وجود اجزای فرار است. بنابراین، هیچ جزء که از دست دادن آن در گیرش و سفت شدن قیر در حین آماده سازی و یا دوره گذاشتن آن نقش داشته باشد، متحمل نمی شود.
BS EN 12592 مقادیر حلالیت را برای اطمینان از وجود ناخالصی کمتر یا عدم وجود ناخالصی در مواد قیر ارائه می دهد.
قیر پالایشگاه با وارد کردن هوای فرآوری شده بیشتر تصفیه می شود. این به ما قیر اکسید شده می دهد.
با حفظ دمای کنترل شده، هوا تحت فشار وارد قیر نرم می شود. ترکیبات با وزن مولکولی بالاتر از واکنش این اجزای اکسیژن و قیر وارد شده تشکیل می شوند.
